13.02.2025 14:30 0 Materiał Partnera Materiał partnera
Doskonała lokalizacja, świetna kuchnia, perfekcyjna obsługa i niezliczone godziny wysiłku włożonego w zapewnienie komfortu gości, którzy… i tak wyjadą niezadowoleni? Taka sytuacja może spotkać właścicieli obiektów, którzy borykają się z problemem spadków ciśnienia w sieci wodociągowej i idącym za tym brakiem równomiernego dostępu do wody w ciągu całej doby.
Klienci obecnie są bardziej wymagający niż kiedykolwiek, a przeszkody na drodze do wzięcia porannego prysznica mogą wywołać irytację, która zakończy się przyznaniem zaniżonej oceny. Czy warto ryzykować otrzymanie 2/5 gwiazdek z powodu niewydajnej sieci?
W dzisiejszych czasach dynamiczny rozwój sektora turystycznego stawia przed lokalnymi społecznościami oraz zarządcami infrastruktury miejskiej nowe wyzwania. Jednym z kluczowych obszarów, który wymaga szczególnej uwagi w kontekście wzmożonego ruchu turystycznego, jest sytuacja sieci wodno-kanalizacyjnych. Okresowy, nagły wzrost liczby odwiedzających obszary turystyczne wiąże się bowiem ze zwiększoną konsumpcją wody oraz generowaniem większej ilości ścieków.
Z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju ważnym przypadkiem jest sytuacja obiektów hotelowych czy osiedli jednorodzinnych lub budynków wielorodzinnych (blok), zlokalizowanych w terenach turystycznych (szczególnie nadmorskich lub górskich), obleganych w sezonie urlopowym.
– W regionach turystycznych często ma miejsce sytuacja, w której od lat pracują lokalne sieci (zarówno wodociąg, jak i kanalizacja sanitarna oraz deszczowa). Sieci, które zostały dobrane i zwymiarowane do określonych, stosunkowo niskich, potrzeb lokalnych mieszkańców i które są wystarczające poza sezonem urlopowym, czyli np. można przyjąć, że w okresie od września do kwietnia. Przychodzi sezon urlopowy, a razem z nim wzmożony ruch turystyczny – a turyści w zależności od obszaru mogą stanowić nawet kilkukrotną liczbę mieszkańców. Do tego, w przypadku okresu wakacyjnego, dochodzą nawalne deszcze i brak możliwości odebrania zrzutu większych ilości wody deszczowej przez sieć. Tym samym zwiększają się pobory wody, jak również wzrasta ilość ścieków – sieci wodno-kanalizacyjne są narażone na przeciążenie – zauważa Andrzej Kulągowski, Ekspert Amargo® posiadający wieloletnie doświadczenie w realizacjach zbiorników na wodę.
– Nie wszyscy lokalni zarządcy sieci inwestują w przebudowę infrastruktury wodno-ściekowej, głównie z uwagi na wysokie koszty realizacji (szczególnie w przypadku obszarów górskich czy chronionych), przekraczające możliwości finansowania. Z drugiej strony nie decydują się na inwestycje, gdyż uważają – czasami słusznie – że optymalnym rozwiązaniem jest, by w każdym nowo przyłączanym do sieci obiekcie wymuszać zastosowanie zapasowego źródła wody pitnej i przeciwpożarowej – podkreśla.
Rys. 1. Przykład zastosowania zbiornika modułowego na wodę o maksymalnej dopuszczalnej pojemności 14,2 m³ do celów użytkowych oraz ppoż. w budynku usług turystyki (pensjonacie). Źródło: materiały własne Amargo®.
Rys. 2. Przykład zastosowania zbiornika zapewniającego wymaganą ilość wody do celów ppoż. o pojemności roboczej 14,5 m3 oraz zabezpieczającego potrzeby bytowe dla nadmorskiego hotelu. Źródło: materiały własne Amargo®.
Zrównoważone wykorzystanie wody wobec rosnącego zapotrzebowania na jej pobór oraz produkcję znacznych ilości ścieków (w sezonie turystycznym może nawet to być wzrost o kilkaset procent co sprawia, że oczyszczalnie stają się niewydolne) to dziś priorytet. Jak jednak sobie z tym poradzić?
– Z punktu widzenia technicznego nie ma sensu, by znacznie przewymiarowywać sieci wodociągowe, gdyż w okresach mniejszego poboru wody istnieje ryzyko, że będzie ona „zagniwała” z powodu zbyt małego przepływu. Analogicznie w sieci kanalizacyjnej będzie zbyt mała prędkość przepływu ścieku, co może powodować zatory, brak unoszenia frakcji stałej itd. Z drugiej strony rzadko stosowane są np. kanały o profilu jajowym, który jest niejako odpowiedzią na potrzebę zapewnienia stałej prędkości przepływu (niezależnie od wielkości przepływu, nawet przy niewielkim wypełnieniu tj. przekrój kanału zwiększa się w miarę większego zrzutu ścieku) – kontynuuje.
Zarządcy obiektów hotelowych coraz częściej decydują się na budowę własnego zbiornika zapasu wody. Rozwiązanie pozwala zapewnić odpowiednią i stabilną wydajność instalacji wody w budynku. W godzinach małego rozbioru źródło zapasu pitnej jest uzupełniane, a w ciągu dnia wykorzystywane. To umożliwia wyrównanie zmiennego zapotrzebowania na wodę w ciągu całej doby. Dotyczy to nie tylko istniejących budynków, które mierzą się z problemem niskiej wydajności sieci. Własne zbiorniki na wodę to także odpowiedź na wyzwanie, z którym borykają się nowo projektowane obiekty, tj. brak uzyskania odpowiednich parametrów zasilania z sieci miejskiej / gminnej lub konieczność spełnienia wymogów i warunków technicznych, jakie wydają lokalne zakłady wodociągowe.
– W warunkach technicznych podłączenia do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej obiektów typu hotel, mieszkalne wielorodzinne, coraz częściej pojawiają się wytyczne projektowe, wedle których należy przewidzieć zasilanie wodą miejską z wykorzystaniem zestawu hydroforowego współdziałającego na stałe ze zbiornikiem buforowym zapewniającym niezbędny zapas wody dla określonego rozbioru godzinowego. Taki układ powinien być wyposażony w sterowanie zapewniające płynne uzupełnianie zapasu z jednakowym kontrolowanym i nieprzekraczanym wydatkiem, bez skokowych poborów z sieci miejskiej – wskazuje Andrzej Kulągowski.
– Aby zmniejszyć zapotrzebowanie na wodę w budynku i tym samym zmniejszyć ilość pobieranej wody z miejskiej sieci wodociągowej oraz zrzutu do kanalizacji, wytyczne wskazują na potrzebę projektowania systemów rozdziału ścieków czarnych i szarych, z powtórnym wykorzystaniem wody szarej po oczyszczeniu. W przypadku niektórych lokalizacji wytyczne wskazują również na zakaz korzystania z wody z sieci miejskiej do podlewania terenów zielonych. W takich przypadkach doskonałym rozwiązaniem jest retencjonowanie wody opadowej w zbiorniku i wykorzystanie jej w ww. celu. Podobnie jest w przypadku obiektów posiadających baseny – w warunkach podłączenia do sieci możemy znaleźć zapisy o konieczności zastosowania układu uzupełniania i wymiany wody basenowej w obiegu zamkniętym – podkreśla.
– Ważną kwestią jest również ochrona przeciwpożarowa i zapewnienie odpowiedniej ilości wody do celów gaśniczych. W przypadku konieczności uzyskania większego zapotrzebowania wody na cele ppoż. dla obiektów powinny być projektowane dedykowane systemy gromadzenia wody, której uzupełnianie może odbywać się na przykład tylko w godzinach nocnych. Jednocześnie można przewidzieć automatyczne odłączanie poboru wody na cele socjalno-bytowe po uruchomieniu akcji gaśniczej (tzw. zawory i systemy pierwszeństwa). Dzięki zbiornikowi z zapasem wody do celów ppoż. i dedykowanemu zestawowi pompowemu zostanie zagwarantowane odpowiednie ciśnienie i wydajność w sieci przeciwpożarowej np. hydrantowej lub tryskaczowej, co z reguły nie jest możliwe przy bezpośrednim zasileniu tylko z sieci miejskiej – kończy.
Lokalizacja obiektów takich jak hotele, pensjonaty czy inne budynki wielorodzinne, a szczególnie już istniejące, powoduje, że zazwyczaj nie ma możliwości posadowienia zbiornika zewnętrznego – zarówno naziemnego jak i podziemnego, chociażby z uwagi na kolizje z istniejącą infrastrukturą.
Doskonałym rozwiązaniem jest, by zbiorniki wyrównujące dobowy rozbiór wody z zestawem pompowym stabilizującym ciśnienie w instalacji wykonywać wewnątrz budynków. Taką możliwość daje zastosowanie technologii modułowej i montaż konstrukcji na miejscu posadowienia. Eliminuje to wszystkie dodatkowe koszty wynikające z potrzeby ingerencji w elementy konstrukcyjne budynku oraz ogranicza wszelkie procedury związane z uzyskiwaniem pozwoleń, uzgodnień i budową konstrukcji zewnętrznych.
Poza kosztami, administratorom budynków zależy również na czasie, a zbiorniki wewnętrzne mogą zostać wybudowane w obiekcie w zaledwie 2 do 4 dni.
Wewnętrzne zbiorniki modułowe na wodę sprawdzają się zarówno w przypadku magazynowania zapasu wody pitnej, buforu wody do celów przeciwpożarowych, a także z powodzeniem pracują jako zbiorniki retencyjne wody opadowej oraz służą do realizacji odzysku i zagospodarowania wody ze ścieków szarych.
Rys. 3. Przykład zastosowania zbiornika modułowego o pojemności roboczej 18,2 m3 zbudowanego w celu dostosowania domu studenckiego do wymagań przeciwpożarowych. Źródło: materiały własne Amargo®.
Rys. 4. Przykład zastosowania zbiornika pośredniego zapasu wody o pojemności 6 m3 na potrzeby instalacji hydrantowej w budynku uczelni. Źródło: materiały własne Amargo®.
Źródło artykułu: https://www.amargo.pl/niska-wydajnosc-sieci-wodociagowej-w-budynku-obiekcie-hotelowym/
