Nowe standardy leczenia udarów mózgów: GUMed w przełomowym projekcie

Gdański Uniwersytet Medyczny rozpoczyna niekomercyjne badania kliniczne. Dzięki temu zmianom mogą ulec standardy farmakologicznego leczenia pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu.

Wyniki projektu mogą znacząco zmienić światowe standardy leczenia udarów mózgu, wytyczyć nowe ścieżki postępowania i pozwolić na powrót do normalnego życia po udarze wielu tysiącom osób na świecie. Partnerem zagranicznym przy realizacji tego zadania jest University College London z brytyjskim National Hospital for Neurology and Neurosurgery.

– W ramach projektu zbadana zostanie skuteczność schematu kilkuetapowej innowacyjnej terapii dla pacjentów w ostrej fazie udaru niedokrwiennego spowodowanego zamknięciem średnich i małych tętnic mózgu, którzy przed udarem czynnie przyjmowali leki przeciwzakrzepowe. Jest to najliczniejsza grupa chorych z udarem mózgu, dla której – pomimo odpowiednio wczesnej reakcji (pogotowie – oddział udarowy) – nie istnieje rutynowa terapia mogąca przywrócić mózgowy przepływ krwi. Oznacza to, że nie można zaproponować pacjentowi żadnego leczenia, które mogłoby radykalnie poprawić jego rokowanie – informuje Monika Szwugier z Agencji Badań Medycznych.

Okazuje się, że udar mózgu jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności oraz jedną z najczęstszych przyczyn zgonów. Znacząca większość wszystkich udarów mózgu stanowią udary niedokrwienne. Natomiast bezpośrednią przyczyną ponad 20% ostrych udarów niedokrwiennych mózgu jest zatorowość sercowo-tętnicza.

– W celu obniżenia ryzyka w tej grupie pacjentów, stosuje się doustnie leki przeciwzakrzepowe bądź – w rzadkich, szczególnych sytuacjach klinicznych – podskórnie podaje się heparyny. Chociaż postępowanie takie obniża ryzyko zachorowania na udar niedokrwienny mózgu nawet o ponad 80%, to ciągle pozostaje ono znacznie wyższe niż w tzw. populacji ogólnej – podkreśla prof. dr hab. Bartosz Karaszewski, lider projektu.

W Polsce liczba udarów niedokrwiennych mózgu, które wystąpiły pomimo przyjmowania leków przeciwzakrzepowych, wynosi około 8 tys. rocznie.

– U stosunkowo niewielkiej liczby spośród tych chorych można podjąć leczenie metodą trombektomii mechanicznej, pozostali nie kwalifikują się do żadnego typu leczenia przyczynowego - reperfuzyjnego. Niniejsze badanie ma na celu opracowanie pierwszej terapii przyczynowej dla tej grupy pacjentów – podsumowuje prof. dr hab. Bartosz Karaszewski.

Realizacja projektu możliwa jest dzięki ponad 20 mln zł dofinansowania ze środków Agencji Badań Medycznych.