Zakrywanie twarzy już obowiązkowe (prawie) dla wszystkich

Od czwartku (16 kwietnia), zgodnie z zapowiedzią Prezesa Rady Ministrów, każda osoba, która wychodzi z domu, powinna zadbać o to, by zasłonić twarz. W rozporządzeniu wydanym przez premiera jest jednak kilka wyjątków, o których warto wiedzieć.

Zdania na temat skuteczności zakrywania twarzy są podzielone. Nawet Ministerstwo Zdrowia początkowo nie rekomendowało tej formy prewencji w walce z koronawirusem, przynajmniej jeśli chodzi o osoby zdrowe. W miarę wzrostu liczby zachorowań, zmieniły się jednak zalecenia. Co prawda, niewiele maseczek może uchronić przed zachorowaniem, ale nie da się ukryć, że jest to dość skuteczna forma zapobiegania zarażeniom innych osób. Słowem – osoba, która jest zarażona, lecz o tym nie wie, staje się mniej groźna dla innych, jeśli zasłania twarz. Co do zasady, obowiązek zakrywania ust i nosa dotyczy niemal wszystkich, choć przewidziano wyjątki od tej reguły.

Kiedy zakrywanie twarzy jest obowiązkowe?

• W środkach transportu publicznego.

• W miejscach ogólnodostępnych, takich jak: drogi i place; zakłady pracy i budynki użyteczności publicznej, które realizują potrzeby: administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów (transport kolejowy, drogowy, lotniczy, morski, wodny śródlądowy. Budynkami użyteczności publicznej są również biurowce lub budynki socjalne.

• W obiektach handlowych lub usługowych, placówkach handlowych lub usługowych oraz na targowiskach.

• Na terenie nieruchomości wspólnych.

Kto nie musi zakrywać twarzy?

• Pasażerowie samochodu, którym porusza się jedna osoba lub osoba z dzieckiem do ukończenia czwartego roku życia.

• Dziecko do ukończenia czwartego roku życia.

• Osoby, które nie mogą tego robić z powodu stanu zdrowia, w tym również niepełnosprawności intelektualnej w stopniu umiarkowanym lub głębokim, bądź niesamodzielne.

• Pracownicy wykonujący czynności służbowe albo zarobkowe w budynkach użyteczności publicznej, zakładach, obiektach, placówkach i na targowiskach, o ile nie wiąże się to z bezpośrednią obsługą interesantów bądź klientów.

• Kierowcy publicznych środków transportu, o ile są oddzieleni od pasażerów i przewożonych osób.

• Duchowni w czasie sprawowania obrzędów religijnych.

• Żołnierze Wojska Polskiego oraz wojsk sojuszniczych, a także funkcjonariusze Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Służby Wywiadu Wojskowego.

Jak doprecyzowano w rozporządzeniu, osoby, które zajmują się bezpośrednią obsługą klientów (np. sprzedawcy w sklepach), mogą nosić tylko przyłbice ochronne, o ile w danej placówce zadbano o zastosowanie innych, dodatkowych środków ochrony, takich jak przegrody z tworzywa sztucznego.

W rozporządzeniu jest też mowa o odkryciu twarzy. Może być ono konieczne na żądanie przedstawicieli służb legitymujących daną osobę, w celu potwierdzenia tożsamości. Może też dotyczyć osób wykonujących usługi lub inne czynności służbowe, w których istotna jest identyfikacja danej osoby. Jak łatwo można się domyślić, chodzi o osoby, które w swojej pracy zawodowej posługują się imiennymi identyfikatorami ze zdjęciem.

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów Obowiązuje do odwołania. Jak wcześniej podkreślali przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia, do zakrywania twarzy nie są obowiązkowe specjalistyczne maseczki, których używają lekarze. Wystarcza użycie szalika czy apaszki.